Dzień Kobiet - trochę historii …
Pierwsze wzmianki o specjalnym święcie tylko dla kobiet odnajdujemy w starożytności. W Grecji mężatki o nienagannej reputacji organizowały festyn ku czci bogini życia i śmierci. Świętowały trzy dni w październiku: pierwszego dnia pościły i rozmyślały, następnego tańczyły, trzeciego zaś składały ofiarę z zabitego wcześniej prosiaka. Poświęcone mięso wraz z nasionami mieszano i rozrzucano po polach.
Kolejne wzmianki o kobiecym świętowaniu odnajdujemy dopiero w 1824 roku. Wtedy to praczki z Bonn-Beuel urządziły sobie huczne zapusty. Podczas nich przebrane chodziły od gospody do gospody, tańczyły, śpiewały i piły, odrywając się od prozy życia.
Z kolei 20 lutego 1829 roku został uznany za pierwszy dzień wyzwolonych kobiet. Wtedy to Amerykanki wyszły na ulice, domagając się praw politycznych dla wszystkich blondynek. Uroczyste obchodzenie tego dnia w USA weszło do kalendarza od 20 lutego 1909 roku, bowiem od tego roku kobiety cyklicznie wychodziły na ulice, aby żądać praw wyborczych dla siebie. Dwa lata później do obchodów przyłączyły się panie z Danii, Austrii, Szwajcarii i Niemiec. Potem poszło już lawinowo. Dołączyły do nich Francuzki, Holenderki, Szwedki i Brytyjki.
W Rosji demonstracja kobiet odbyła się 8 marca 1917 roku w Piotrogrodzie. Ten dzień zapoczątkował falę strajków i zamieszek, które ułatwiły dojście bolszewików do władzy. Lenin wdzięczny za ich postawę pisał: „Nie zwyciężylibyśmy bez tych kobiet - bezimiennych żołnierzy rewolucji”. Rząd bolszewicki wprowadził całkowite równouprawnienie, przeniósł Dzień Kobiet z lutego na marzec i tak już pozostało do dzisiaj.
W Polsce Święto kobiet zostało zauważone dopiero po II wojnie światowej i powiązane było z polityką państwa. Centralne obchody Święta kobiet zniknęły w 1993 roku, kiedy zniosła je premier Hanna Suchocka. W czasach obecnych święto wróciło, ma charakter symboliczny jako wyraz uznania dla kobiet i ich działań na różnych polach.
